Ik maak een praatje met hem en vraag hem hoe het leven als straatmuzikant is. Hij blijkt al 9 jaar in Santiago dagelijks op te treden. Hij vertelt, dat hij er goed van kan leven en het optreden op straat levert hem ook leuke andere snabbels op, feesten en partijen maar bijzonder genoeg ook uitvaarten, vertelt hij. Van origine is hij een Peruaan. Speelt bijzonder mooi. Hij vraagt mij of ik wellicht een verzoeknummer heb. Het eerste wat bij mij naar boven komt is:
"De Bolero van Ravel"
Meteen speelt hij speciaal voor mij zijn jazzy improvisatie-uitvoering van de Bolero. Ik ben blij verrast en het is dus gewoonweg geweldig, dat zoiets je kan overkomen. Ik doneer wat Euro's en maak van de muzikant wat foto's. In het nabij gelegen café met terras neem ik een biertje. De bediende vraagt me of ik het biertje binnen of buiten ga drinken. Op mijn vraag vervolgens of dat iets uitmaakt legt ze met behulp van een Engels sprekende man uit, dat als je overdag een biertje koopt en dat binnen opdrinkt dan kost dat 1,50 Euro en buiten op het terras 1,75 Euro. Hetzelfde biertje kost 's avonds respectievelijk 2,00 Euro en 2.25 Euro. De meerprijs of zoals je wilt het verschil is voor de lopende ober, zo vertelt ze mij. Opmerkelijk denk ik dus, 's lands wijs 's lands eer. Op mijn verdere zwerftocht door de stad ontmoet ik het Zwitsers echtpaar, waar we in Ruitelán kennis mee hebben gemaakt. Ze zijn vanmorgen te voet aangekomen en lopen de komende dagen nog op en neer naar Fisterra (ongeveer 200 kilometer vise versa) alvorens ze hun getuigschrift gaan ophalen. We praten over hun ervaringen en ze vinden Santiago erg commercieel. Wat dat betreft ervaren ze hun aankomst als een anti-climax. Qua oude gebouwen en cultuur is het voor hen een hoogtepunt en dat standpunt kan ik met hen geheel delen. Ze zijn erg blij dat ze de Camino zonder fysieke en/of andere ongemakken hebben mogen voltooien tot zover. Ik wens ze sterkte en neem afscheid van hen. Op mijn gemak slenter ik verder richting pension, het is bijna 15.00 uur. Nic is ook net binnen en is op bed ingedommeld. We pakken onze bagage en brengen die naar de kelder. De pensionbaas is ons daarbij zeer behulpzaam. We bepakken onze fietsen en rijden vervolgens naar het vervoersbedrijf. Vanaf 15.45 uur tot 16.30 uur wachten we op de medewerker. Hij is te laat. We leveren vervolgens de fietsen en de bagage in en vullen de nodige papieren in. Per persoon betalen we 178,50 Euro voor het transport van de fiets/bagage (incl. verzekering), met de garantie dat deze binnen 14 dagen op postcode thuis worden gebracht. (NB.: Mijn fiets en bagage maandagmiddag gebracht en deze werd op de vrijdagmiddag erna om 13.30 uur thuis, in Veldhoven afgeleverd. Prima service, geen problemen en ook geen enkele schade). Nic stelt vervolgens voor in het restaurant van gisteren ons "laatste avondmaal" te nemen. Ik stem daarmee in, maar ik bedenk mee ook, dat het wellicht te vroeg is!! Blijkt helemaal te kloppen en je kan alleen tot 15.00 uur een dagmenu bestellen en dan vanaf 19.00 uur alleen maar à la carte eten. Jammer dus!! Een eindje verder, een ander restaurant gevonden, waar we van een lekkere maaltijd genieten. Het restaurant is gelegen tegenover de faculteit geschiedenis van de universiteit van Santiago de Compostela. Het is een komen en gaan van studenten. Voor trendwatchers een lust voor het oog. Na het eten loop ik al bellend met Alice door Santiago. Alice heeft telefonisch kontakt gehad met Ineke. Ineke informeert bij Alice, of ik met spandoeken wordt opgewacht op Eindhoven Airport!! Alice heeft geen plannen in die richting, maar wat anderen in gedachte hebben weet ze dus uiteraard niet. Nic en ik genieten van onze laatste ogenblikken in Santiago de Compostela op het plein voor de kathedraal en we lopen vervolgens richting pension. Nic kiest voor een gezellig terras waar het één en ander te zien is (mensen kijken dus). Ik ga voor een volks-/studentencafé. Voor kontakten met de lokale mensen. Mijns inziens veel interessanter. Voordat ik de kroeg induik, loop ik nog wat lokale winkels binnen. Het zijn eye-openers. In het cafeetje, waar ik al enkele avonden kom, heb ik een gesprek met de eigenaresse. Ze maakt op mijn verzoek een foto van mij voor mijn web-log. Ik zet haar vervolgens ook op de foto als herinnering.
Ze heet Montse en sinds 2 maanden een trotse moeder. Het kroegje is erg studentikoos en gezellig!! Ik werk mijn reisverslag bij en beleef verder de Spaanse sferen. Op een gegeven moment komt Montse, de eigenaresse, naar me toe en geeft me als herinnering een Jacobsschelp van café/bar SHABASH. Wie goed doet, wie goed ontmoet, denk ik dan maar!!
Het is de laatste avond van mijn Camino de Santiago en met een warm gevoel van geluk en dankbaarheid denk ik aan de achterliggende weken. Ze hebben me gebracht, wat ik me ervan had voorgesteld. De toekomst zal anders zijn met deze geweldige verrijkende ervaring.
Ik bel nog even met mijn zoon Niels, dat ik geen San Miguel (bier dus) voor hem zal meebrengen, maar ik maak de afspraak met hem, dat we op termijn samen een San Miguel in Spanje zullen gaan drinken. Samen betekent dan op de fiets!!!
Om 24.00 uur ben ik weer in het pension, voor de laatste overnachting in Santiago de Compostela. Morgen fijn weer naar huis. Het is voor mij persoonlijk echt mooi geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten