Van Compostela via London Stansted naar Eindhoven.
We vliegen vandaag op 11 september 2007 van Santiago de Compostela via London Stansted naar Eindhoven. We vertrekken om 11.35 uur met vlucht 8379 van RyanAir vanuit Santiago de Compostela naar London Stansted. Aankomst daar is gepland om 12.40 uur. Vervolgens vertrekken in de middag om 17.05 met vlucht 9273 van RyanAir vanuit London Stansted naar Eindhoven. Aankomst is gepland om 19.10 uur. Temperatuur in Santiago de Compostela 15 tot 28 graden Celsius.Temperatuur in London tussen de 20 en 25 graden Celsius.Verwachte temperatuur in Eindhoven 19 graden Celsius. Om 05.00 uur ben ik dus wakker. Eerder ook al diverse malen wakker geweest van het onrustige slapen van Nic, maar ook van een flink snurkende persoon elders in het pension.Om 06.50 uur sta ik op. Alles verloopt snel. Voor we de bus nemen, lopen we naar de bakker, die dus gesloten is. Op weg naar de bushalte loop ik toch nog even naar de 24-uurswinkel om 2 flessen San Miguel te kopen. Ik ga het toch proberen ze mee te nemen naar Nederland.
Op het station nemen we een ontbijt. De bus naar het vliegveld vertrekt om 09.10 uur, dus we moeten nog even een klein half uurtje wachten. De drukte neemt toe naarmate het later wordt. Een doorsnee van mensen van de hele maatschappij trekt aan je voorbij, zwervers, junks, mensen rechtstreeks uit de kroeg. In de stationshal klinkt uit de luidsprekers zachtjes maar zeer toepasselijk, voor mij althans, de muziek van John Denver met de titel
Om precies 14.00 uur, zonder vertraging, landen we op London Stansted. Vervolgens door de douane en paspoortencontrole. Volgens afspraak bel ik met Alice. Er blijken nogal wat mensen interesse te hebben in mijn aankomst. Alice is ook gespannen en dat begrijp ik maar al te goed, zeker na een periode van ruim 6 weken zonder mij.
Zij is dus, echt maar dan ook echt, de eerste die ik wil knuffelen. Nic belt ook met zijn vrouw Ineke. Ook aan die zijde is er gezonde spanning en geheimzinnigheid. Het blijkt dus niet te gaan lukken met de 2 flessen San Miguel. De security op het vliegveld is zo zeer streng en zeer strikt. Zeker op een dag als deze 11 september 2007, zes jaar na dato........... Dan maar even zelf aan de slag cq. mijn best gedaan
ENJOY it MYSELF.
Om 17.25 uur continental time kunnen we aan boord. We hebben net als vanmorgen Priority Boarding, dus in het geheel geen probleem en alles verloopt meer dan vlekkeloos en relaxed. Wel is het zo dat de spanning langzaam maar zeker toeneemt. Vanavond familie en kennissen, maar vanaf woensdag tot en met zondag, alleen Alice en ik, en vooral verder alle stekkers eruit. Om 16.30 uur gaan we feitelijk door de diverse en laatste veiligheidspoortjes (kleding-schoenen-handbagage), veiligheidsfouillering vervolgens douane en om 16.45 zijn we bij gate 49 voor de Priority Boarding naar Eindhoven. Veiligheid voor alles op dit vliegveld.
Om 18.00 uur staat het vliegtuig, net als vanmorgen een Boeing 737-800, op de startbaan en laat zijn straalmotoren brullen, remmen los en we snellen voort voor de laatste 45 minuten van onze Santiago de Compostelatrip. Binnen de kortste keren zijn we, ik althans, in hogere sferen net als gedurende de afgelopen weken. Om exact 19.00 uur touch-down Eindhoven-Airport. De aanvliegroute is vanuit het westen Tilburg-Wintelre. Vanuit het vliegtuig op het platvorm herken ik al diverse mensen. Ik ben totaal niet zenuwachtig. Aan Nic merk ik het tegenovergestelde, hij is erg gespannen. We lopen gezamenlijk door de douane en paspoortcontrole en omdat we geen bagage hebben zijn we om 19.15 uur in de aankomsthal. Nic is ineens verdwenen!!!!!! De eerste die ik zie is mijn liefste Alice. Wat ziet ze er geweldig uit!!! Wat heb ik haar gemist!!! Heerlijk de omhelzing, geweldig weer veilig en gezond thuis te zijn. Er is een clubje van 12 mensen aan familie, collega´s en kennissen om mij te verwelkomen met bloemen, kadootjes en uiteraard omhelzingen. Het geeft en is een goed gevoel te weten dat er veel mensen van je houden. Ik neem even daarna afscheid van Nic en zijn familie en we gaan huiswaarts, waar we nog tot ongeveer 23.00 uur met de afhalers gezellig samen zijn. Het was een geweldige pelgrimstocht, waarin ik fysiek, maar vooral mentaal veel kracht heb geput. De toekomst zal leren hoe sterk hier uit ben gekomen. Het voelt in ieder geval erg goed. Ik dank iedereen, die mij gesteund heeft, dat ik gezond en wel heb mogen thuis komen.
In de voorbereiding van deze tocht kwam ik een tekst tegen, van een mij onbekend gebleven auteur/scribent, waar ik me, nu na de fietstocht voltooid te hebben, volledig kan vinden. De tekst luidt als volgt:
Ik heb de Camino gefietst, mezelf en mijn schelp naar Santiago de Compostela gebracht. De fietstocht heeft me als mens sterker gemaakt en gevormd tot pelgrim. Ik heb mezelf ervaren in mezelf in anderen en anderen in mezelf. Ik ben mezelf tegengekomen en heb ervan geleerd. Verwondering was mijn deel. Ik heb de route ondergaan tot in mijn diepste vezels, elk spoor staat gegrift in mijn gedachte. Ik heb volop genoten van de natuur in zijn voortdurend wisselende gedaanten. Cultuur en bouwkunst heb ik in mij opgenomen en toegevoegd aan waar ik van kan blijven genieten. Stilte en inkeer heb ik gezocht en de rijkdom ervan ervaren. Ik heb het allemaal beleefd, het ondergaan en toegevoegd aan de rijkdom van mijn leven. Het zal me altijd bijblijven. Iedere dag. Dankbaar ben ik, dat ik dit mocht doen. Dankbaar ben ik, dat het me gegeven is om het te kúnnen doen. Ik voel me ongelofelijk rijk.
