Ik blijf op het plein, terwijl Nic de kerk inloopt. we maken eigenlijk geen afspraak over de indeling van de rest van de dag. Na drie kwartier is Nic nog steeds niet terug en ik besluit naar de mis te gaan. Deze keer wederom met het zwaaien van het wierooksvat. Een mis met 11 heren (10 priesters en 1 kardinaal uit Chili). De kardinaal telt voor 3 bedenk ik me.
Tijdens de dienst zie ik 2 visueel gehandicapten (man en vrouw) in de kerk, die begeleid worden door hun blinde-geleidehond. Een vrouw die bij hen is geeft een mondeling "live-verslag" van wat er allemaal gebeurt. Echter tot mijn zeer grote verbazing, zie ik (het is echt niet te geloven), dat een kerkmedewerker "op een mijns inziens wel zeer (on)gepaste wijze" de 2 gehandicapten sommeert de kerk te verlaten, want honden zijn verboden in de kerk!!!!!
Omstanders bemoeien zich met deze gang van zaken. Een Engelsman maakt zich erg boos en zegt, dat zowel mensen als dieren Schepselen Gods zijn. De kerkmedewerker is zeer beslist en kent geen enkel pardon de honden moeten eruit. Diverse omstanders/kerkbezoekers verlaten uit solidariteit evenseens de kerk de kerkmedewerker achterlatend. Duidelijk is dat ook hij zich in deze situatie zeer bezwaard voelt.
Na deze ervaring dwaal ik weer door de stad en maak diverse foto's voor deze web-log. Rond 14.00 uur zoek ik een restarant/café/lokaliteit waar ik de Formule 1-race van Monza kan bekijken. Na wat zoeken blijk ik de keuze te hebben uit een Döner-kebab of een wat beter uitziend etablissement. Ik ga voor de laatste met een meer dan uitstekend dagmenu voor 15,00 Euro.
Ik maak de afweging of ik het eigenlijk wel kan maken na 6 weken te hebben gezegd, dat ik het zoveel mogelijk low-budget wil houden. Het is de laatste zondag van de Camino, de Formule 1 lonkt, het menu lonkt, dus vooruit maar!!!!
Op het moment dat de 2e gang wordt geserveerd staat Nic plotseling uit het niets voor me in het restaurant en wenst me smakelijk eten!!! Ik vraag hem aan te schuiven. Hij neemt hetzelfde menu als ik. 
Hij laat het dessert voor wat het is, want het is te koud voor hem, nadat hij ervan gegeten heeft. Kort daarna krijgt hij last van zijn maag/darmen en even na 16.00 uur lopen we weer samen door Santiago. Het valt me op , dat de stad elke keer weer een andere sfeer uitademt, die je op een of andere manier aanspreekt. De pelgrims blijven komen. Op een schaduwrijk plaatsje spreek ik 2 dames uit Tsjechië. Ze maken een busreis vanuit Tsjechië naar Lourdes, lopen vervolgens de laatste 200 kilometer van de Camino in 8 dagen en zetten dan hun busreis voort naar Fatima in Portugal. Nic is ondertussen weer aan de wandel gegaan, teminste ik zie hem niet meer. Na 20 minuten meldt hij zich weer om te zeggen, dat hij terug gaat naar het pension, omdat hij zich niet lekker voelt. Hij heeft nog last van maag en darmen als gevolg van het dessert. Ik zoek een wat rustiger plekje op om met Alice te bellen. Het is fijn om te horen dat het goed gaat met haar, maar het is prettiger te realiseren, dat we elkaar over 48 uur, na 6,5 week, weer zullen zien. Langzaam loop ik weg uit het centrum, richting wijk waar het pension is.
Onderweg ontdek ik nog een internationaal biercafé waar ook veel pelgrims elkaar ontmoeten. Erg gezellige sfeer, jammer dat Nic er niet bij is. Ik blijf er een uurtje. Te gekke ervaring weer. Vervolgens naar het pension. Nic slaapt reeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten