Dag 39: Dinsdag 04 september 2007. Dagafstand: 83,63 km. Temperatuur: 13 tot 28 graden Celsius. Fietstijd 5 uur 37 minuten. Gemiddelde snelheid 14,88 km/u. Hoogste snelheid 60,67 km/u. Slecht geslapen vanwege het feit dat een Italiaanse vrouw de hele nacht van ons (van mijn snurken dus) last heeft gehad. Ze schijnt geprobeerd te hebben mij te wekken om zodoende te bereiken dat ik niet meer zou snurken. Ten einde raad is ze toen maar naar een andere kamer gegaan. Daarna is ze toch maar weer in het bed boven mij gekropen en toen ik opstond lag ze in diepe coma dus. Ik persoonlijk heb er niets van gemerkt. Nic ook niet. Het hele verhaal hoorde ik van het Oostenrijkse echtpaar. Om goed 07.30 uur zijn we weg uit de herberg, richting stad, dus bakker en bank. Diverse banken zijn ons weer niet terwille. De geldautomaten ook niet. Uiteindelijk na veel gepraat toch geld gescoord bij een bank met een geweldig service-gevoel. Als ik in Nederland ben, ga ik toch eens met VISA bellen om het probleem voor te leggen!!!! Uiteindelijk stappen we om 09.30 uur op de fiets, nadat Nic ook geld gescoord heeft. De laatste spreekwoordelijke loodjes/kilometers zijn zwaar en wat ik gisteren al enigszins merkte, zette zich vandaag voort. Pijn aan mijn zwakke, meest kwetsbare rechter knie. Wellicht een beginnende slijmbeursontsteking. Morgen slechts 50 kilometer naar Santiago. Mag dus met wat medicatie echt geen probleem zijn/worden. Ik bel nog met Alice om advies, die het met mij volledig eens is. Gewoon doorgaan dus.
De Spanjaarden wisten dus ook dat Maarten Lautenslager naar Galicië zou komen in 2007 en ter ere daarvan werden een dorp en een viaduct naar hem vernoemd.
We ontmoeten diverse mensen, waaronder een Helmondse man (67 jaar), die het meest in het oog valt. Hij fietst met zijn zoon en diens vriend. Erg fascinerend verhaal. Heeft enkele jaren gelden een zoon verloren na een lang slepende ziekte. Heeft daarna vervolgens een begin gemaakt om de Camino te gaan fietsen, maar heeft toen zelf in Chârtres moeten afhaken vanwege medische problemen. Ondergaat vervolgens zelf een hartoperatie en rijdt nu enige jaren later weer de Camino. Is dus dit jaar begonnen in Chârtres. Rijdt zijn eigen tempo en ondervindt tot dusverre geen problemen. Heel moedig en erg bijzonder zo'n prestatie. Aangekomen in Arzúa gaan Nic en ik op zoek naar een restaurant, nadat we uitgebreid gepimpeld hadden met de Helmonders. We zijn allebei al goed in de "olie"!!!! Na het eten is dat dus niet minder. Nic zoek eigenlijk meteen zijn bed op, terwijl ik nog het één en ander aan het reisverslag toe vertrouw, voor zover dat nog gaat. De lichamelijke vermoeidheid, na een aantal weken fietsen slaat toe, en een paar alcoholische versnaperingen doen hun werk en slaan als een "bom" in. Slapen zal ik doen als een roosje!!!! Voor ik naar bed ga verzorg ik mijn knie en zorg ik dat ik in een stabiele houding slaap. Hoe mijn knie zich zal houden, zie ik morgen dus wel. Ik hoop het beste ervan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten