Dag 38: Maandag 03 september 2007. Dagafstand: 59,68 km. Temperatuur: 14 tot 34 graden Celsius, zon en windstil. Fietstijd: 3 uur 51 minuten. Gemiddelde snelheid 15,44 km/u. Hoogste snelheid: 59,52 km /u. Ik heb de wekker om 07.00 uur gezet, want eerder mag er niet opgestaan worden van de pensionbaas en zijn vriend/partner/kok/huisgenoot. Nic vindt beide heren "akelige" mensen. Mijns inziens zijn ze niet anders dan andere normale samenwonende mensen!! Inderdaad worden we om 07.00 uur op originele wijze gewekt met een zeer mooie uitvoering van het Avé Maria, gezongen door een onbekende uitvoerende, doch vreselijk mooi, gevolgd door andere populair/ klassieke muziek. Bijzondere ervaring. We genieten van een lekker Spaans ontbijt met dezelfde tafelgenoten als de vorige avond. We constateren, dat we op 14 kilometer na, 2 dagen voor op schema liggen. Vandaag zien we wel hoeveel en hoever we zullen gaan fietsen. Nog minder dan 200 kilometer te gaan naar Santiago de Compostela. We verwachten nog 3 dagen van ongeveer 60 kilometer te maken. We rijden vandaag dus minimaal 60 kilometer en beklimmen de laatste bergen van boven de 1000 meter en rijden dan vervolgens de Spaanse provincie Galicië binnen. Ons doel is dan nagenoeg bereikt en alles verloopt vooralsnog voorspoedig. We zitten om 08.30 uur weer op de fiets. We moeten meteen klimmen, stukken 8 tot 10%.
We beklimmen de Puerto Fedrafila (1100 meter),
Cebreiro.....................................1300 meter;
Alto San Roque.........................1270 meter.
Alto de Poio...............................1335 meter.
Zowat om 12.00 uur hebben we het laatste hoogste en hoogtepunt van de Camino gehad. Op de top van deze laatste berg spreekt een Duits sprekende man mij aan. Hij vraagt me of wij de Camino fietsen en vraagt waar we vandaan komen. De man vertelt me, dat hij uit Dortmund komt en ook de Camino doet, maar alleen en dan per auto. Ik denk, eigenlijk te voorbarig, dit is dan toch geen pelgrim. Maar al gauw blijkt dat de man de Camino in het verleden op een traditionele had willen volbrengen, maar dat hartproblemen dat verhinderden. Hij heeft sinds korte tijd een ruilhart en wil op deze manier zijn droom, de Camino, alsnog ten uitvoer brengen. In Samos doe ik mijn laatste brief aan Alice op de post. Nic wacht op mij voor de deur/het terras van een restaurantje. We maken maar gelijk gebruik van de gelegenheid en we eten voor 10,00 Euro p.p. een "menu del dia". Onderweg kijken we doorlopend uit naar een bankinstelling, want met de ervaring van Sto. Domingo de la Calzada willen we het niet riskeren dat één van onze nieuwe VISA-kaarten door een "hapgrage"geldautomaat wordt ingeslikt. We vinden een bank (Banco Pastor) die open is. De bankmedewerker vertelt in gebrekkig Frans, dat hij ons niet kan/wil helpen en verwijst ons naar een andere bankinstelling (Banco Galicia), die we vervolgens niet vinden. Om 14.30 uur komen we in Saria aan en na een kwartier zoeken hebben we het bureau voor toerisme gevonden, wat uiteraard niet open is. Tot onze verbazing staat de herberg die we zoeken ernaast. Herberg "A Pedra" (15 bedden) en 6,00 Euro p.p.p.n. Zeer goed verzorgd!! Na douchen en bellen etc. nemen we één, twee pilsjes in het naburige café. Het zijn echte halve liters; "hebben we gewoon nodig, want we verliezen veel vocht tijdens het fietsen, vinden we zelf dus!!!!????" We ontmoeten een Oostenrijks echtpaar, beiden ook al dik in de zeventig, die dit jaar een gedeelte van de Camino, van Burgos naar Santiago, lopen. Het is hun laatste gedeelte van hun Camino, waar ze inmiddels ruim 10 jaar over hebben gedaan. Vijf Spaanse vrouwen logeren ook in de herberg, die lopen de Camino zonder bagage. De bagage wordt voor hen telkens per auto naar de volgenede herberg vervoerd. Eén van de vrouwen spreekt goed Engels en via haar vraag ik aan de herbergier of we onze fietsen vannacht in de herberg mogen parkeren. Ze heeft het zo geregeld. Na 22.00 uur mogen we de fietsen binnen zetten. Rond 18.00 uur bel ik nog even naar Alice, voor wat adressen, want de adreslijst die ik klaar had liggen voor mijn vertrek ben ik vergeten mee te nemen. Sicco Steenhuisen (de huisarts) en Bas van Herk (de fietsenmaker) stuur ik zondermeer een kaart uit Santiago. Hebben ze beiden dik en dwars verdiend. Nic en ik besluiten morgen naar Arzúa te fietsen ongeveer 50 kilometer vanaf Santiago, zodat we daarna op de laatste fietsdag op tijd kunnen aankomen en relaxed de laatste kilometers kunnen fietsen. We wandelen nog even Saria in om een bank te zoeken. Morgenvroeg om 08.30 uur is de bank open. Onderweg eten we nog een warm stokbroodje kam/kaas met koffie/thee. Teruggekomen bij de herberg, zit er de Engelsman (uit Newcastle, na later bleek) op mij te wachten, die ik 's-middags geholpen heb met het vinden van een camping. Hij wil mij als dank een pilsje aanbieden. Met de man gesproken en hij vertrelt met 2 honden, een fiets met trailer, op pad te zijn. Maar hij heeft ook nog een auto (Triumph 2500 uit 1972) en een caravan bij zich. De man is erg blij, omdat hij weer eens sinds een week of 4 een goed gesprek kan voeren. Overal is hij met zijn honden, niet toegelaten, weggejaagd, niet geaccepteerd of geweerd. Typisch Spanje dus. Even later schuift het Oostenrijkse echtpaar ook aan. De Engelsman is zo blij en geeft het ene na het andere rondje!!!. We accepteren 2 comsumpties om vervolgens hem duidelijk te maken dat het wat ons betreft voldoende is en danken hem voor zijn vrijgevigheid. Om 20.30 uur bel ik met het reeds door mij gereserveerde pension in Santiago de Compostela met de vraag of we 2 dagen eerder kunnen arriveren. Het blijkt dus geen problemen op te leveren. We hebben dus gewoon weer geluk!! We danken de apostel Jacobus wederom. We zullen dus van 5 september tot en met 10 september in Santiago verblijven. Geeft, mij althans, een goed gevoel dus. Om 21.30 uur gaan we naar onze kamer, maar zetten eerst nog de fietsen binnen. We schrijven ieder nog wat en gaan daarna naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten