Wie ben ik:

Ik ben Maarten Lautenslager 53 jaar, bijna 32 jaar gehuwd met Alice, mijn geliefde en gewaardeerde (v)echtgenote en gezinsmanager. Wij wonen in Veldhoven, onder de rook van Eindhoven. We hebben 2 uitwonende zoons Jeroen (25) en Niels (22), die in Breda en Veldhoven wonen. Ik ben al meer dan 31 jaar werkzaam bij de politie, waarvan de de laatste 13 jaar bij de Vreemdelingenpolitie in Eindhoven en omstreken, waar we met een flink aantal collega’s dagelijks druk zijn met het vreemdelingen gerelateerd politiewerk. Het is een fijne job, die we met plezier doen.

woensdag 12 september 2007

Dag 33: 29 augustus 2007.

Dag 33: Woensdag 29 augustus 2007. Dagafstand: 74.61 km.Temperatuur: 18 tot 28 graden Celsius, zonnig, weinig wind. Fietstijd: 4 uur 48 minuten. Gemiddelde snelheid: 15.53 km/u. Hoogste snelheid: 50.65 km/u. Na de ervaringen van gisteren hitte, wind besluiten we zo vroeg mogelijk te vertrekken. Ik sta zelf om 05.30 uur op. Er waren al sinds 04.00 uur mensen (lopers) aan het vertrekken. Om 06.30 uur zitten we op de fiets richting Castojeriz. Ongeveer een 80 km. De eerste kilometers fietsen we in het donker, wat toch wel wat vreemd aandoet. Het is fris maar windstil. De kilometers vorderen gestaag. In Burgos hebben we moeite de juiste weg te vinden. We rijden uiteindelijk enigzins fout maar via de N120 en N620a geraken we in Cabia en komen zo weer op de route van Santiago.
In Burgos bij een plaatselijke bakker weer broodjes gekocht en uit het vuistje gegeten. Na Burgos begint het warmer te worden en om 13.30 uur vinden we een luxe herberg in Hontonas, 7 km voor Castrojeriz.
Lekker gedoucht en onzelf geïnstalleerd. Het dorp heeft 2 herbergen, 1 gemeentelijke en 1 privé, 1 hotel/restaurant en wat huisjes. Alles is gericht op de Camino. Niet toeristisch. We ontmoeten een Deense man die vandaag precies 3200 km heeft gelopen. Hij vertelt, dat hij de totale tocht "financieel" en "in tijd" heeft gekregen als afscheidscadeau voor zijn pensionering. De hele tocht valt hem wel zwaar zeker nu hij zover is gevorderd. Hij heeft goede moed en is vastberaden Santiago de Compostela te halen. We wensen hem veel succes. Voorts ontmoeten we een Belg/Vlaming uit Mechelen (net gepensineerde architect) die inmiddels 2200 km heeft gelopen. Hij sluit middels de Camino zijn werkzaam leven af om een nieuwe doorstart te maken.
Het Japanse echtpaar, dat bij ons op de kamer sliep in Sto Domingo de la Calzada genieten van hun lunch op het terras van de herberg. We begroeten elkaar en wisselen gegevens uit (e-mail adressen). Vinden we leuk voor na de Camino om in kontakt te blijven. Op het terras schuift nog een Duitser aan, die n.a.v. een boek over de Camino, dat hij had gekregen voor zijn verjaardag, binnen een week halsoverkop is vertrokken, nadat het gelezen had. Eerst geboekt en toen pas zijn vrouw/kinderen geïnformeerd. Hij had als niet katholiek de pelgrimszegen in de pelgrimsmis uitgesproken. Hij was zeer onder de indruk. Kortom weer meer bijzondere ontmoetingen. Om 16.30 uur nemen we een tussendoortje (broodje tortilla) in afwachting van het pelgrimsmaal, dat om 19.00 uur geserveerd zal worden.
Iedereen staat inderdaad ruim voor 19.00 uur te trappelen om te eten. Er wordt een uitstekend pelgrimsmenu geserveerd voor €8.50 p.p. inclusief een fles wijn. De ambiance is gewelding. Internationaal en wederom heeft iedereen zijn eigen verhaal. De herberg is erg goed (slechts 19 slaapplaatsen) en een echte aanrader. (Alberge El Puntido, Hontonas). Om goed 21.30 uur liggen zowat alle pelgrims in bed en het café wordt bevolkt door de lokale Spanjaarden, die zich komen laven aan de diverse specifieke Spaanse drankjes. Het is een geweldig schouwspel, maar ook erg lawaaierig. Om 22.00 uur gaat het café-gedeelte dicht en wordt eigenlijk iedereen verzocht te vertrekken. Een lokale Spanjaard komt om 22.05 uur nog even binnen voor een pakje sigaretten, maar die wordt dus echt niet meer geholpen. Ze zijn zeer strikt. Ik ga om 22.15 uur ook naar bed. Nic slaapt al.

Geen opmerkingen: