Dag 25: 21 augustus 2007.

Dag 25: Dinsdag 21 augustus 2007. Dagafstand: 32.81 km. Temperatuur: 8 tot 12 graden Celsius, hele dag regen en wind. Fietstijd: 3 uur 23 minuten. Gemiddelde snelheid: 9.68 km/u. Hoogste snelheid: 31.80 km/u.

Col du Sompert 1640 km. Aankomst top hevige regen en 5 graden Celsius.

De regen heeft de hele nacht heftig aangehouden. Ook veel wind. We blijven in onze tent, want het is hondenweer. Omstreeks 11.15 uur klaart het wat op en we besluiten in te pakken. Uiteindelijk zijn we om 12.30 uur aan het fietsen. Het is droog. In Estaut langs de route proberen we een bakker te vinden. In het hele dorp is er geen bakker te vinden. We besluiten daar dan maar een plat du jour te nemen. Het begint ondertussen flink en aanhoudend te regenen!!!! Nic wil niet meer verder rijden. Hij wil beter weer afwachten en in het hotel in Estaut inchecken. Ik wil doorfietsen, want ik wil vandaag de Col du Sompert over en naar Spanje. Ik zie het als een uitdaging, waar ik al lange tijd naar uitgezien heb, ondanks de weersgesteldheid. Nic is het er niet mee eens, maar geeft schoorvoetend toe, ondanks het feit dat hij het niet met me eens is. We gaan fietsen in de stromende regen, en bergop met veel wind. Een prachtige uitdaging!!!! Ik heb prima benen en het klimmen gaat naar wens. De stemming tussen Nic en mij is mineur. We bereiken uiteindelijk om 18.30 uur de top van de Col du Sompert, bij een temperatuur van slechts 5 graden en passeren grens met Spanje. Ik geef Nic een hand en bedank hem, dat we Spanje gehaald hebben. Voor mij een enorme mijlpaal op allerlei gebieden. Dat is eigenlijk niet uit te leggen. Het is heel persoonlijk, het voelt perfect!!! We checken in in Auberge Aysa.

We zijn door en door nat en hebben het ontzettend koud. De patron eist eerst de formele inschrijving met alles erop en eraan. Uit pure hufterigheid wring ik mijn handschoenen uit. Er blijft een plas met water achter. De patron kijkt me vragend aan en ik vraag hem knipogend mij onze kamer te wijzen!! Na ons geïnstalleerd te hebben bellen we even naar huis en gaan vervolgens wat eten, hetgeen ons uiteraard goed smaakt. Na het eten spreken Nic en ik onze gevoelens omtrent deze dag, naar elkaar uit. Voor Nic een zware dag, voor mij een overwinning!! Terwijl Nic naar bed gaat schrijf ik mijn verhaal voor vandaag onder het genot van een Spaans biertje. Ook hoor ik sinds mijn vertrek weer eens goede muziek van Vargas Blues Band (speelde bij Santana). De muziek verwoordt hoe ik me voel. Vreselijk goed in alle opzichten. Om 22.00 uur wordt het restaurant, waar ik zit schrijven, gesloten en ik wordt verzocht naar het gastenverblijf te gaan. Daar zie ik, dat Nic nog niet naar bed is gegaan, maar zich kostelijk vermaakt met 3 Duitse wandelaarsters, een Fransman uit Bretagne met zijn Algerijnse vriendin, die in Parijs woont. De 2 laatste personen hebben elkaar blijkbaar gevonden met de drank als hun gemeenschappelijke liefde. Hij vertelt met dubbele tong zijn verhaal waar echt geen touw aan vast te knopen, terwijl zijn aangeschoten vriendin volgens eigen zeggen, haar identiteit kwijt. Ze weet eigenlijk niet of Marokkaanse danwel Algerijnse is. Geeft ook eigenlijk niet zegt ze, want ze woont in gelukkig in Parijs. Nic praat gezellig met de Duitse vrouwen en vermaakt zich opperbest.

Ik wil, als nieuwkomer in het gezelschap, eigenlijk niet deelnemen aan het gesprek, maar een brief schrijven. Dat lukt dan uiteindelijk ook niet. Na een uurtje rond 23.30 uur zoeken Nic en ik ons bed op. Op de kamer blijken nog 2 wandelaars hun intrek hebben genomen. Ze slapen reeds. Nu wij nog.