Wie ben ik:

Ik ben Maarten Lautenslager 53 jaar, bijna 32 jaar gehuwd met Alice, mijn geliefde en gewaardeerde (v)echtgenote en gezinsmanager. Wij wonen in Veldhoven, onder de rook van Eindhoven. We hebben 2 uitwonende zoons Jeroen (25) en Niels (22), die in Breda en Veldhoven wonen. Ik ben al meer dan 31 jaar werkzaam bij de politie, waarvan de de laatste 13 jaar bij de Vreemdelingenpolitie in Eindhoven en omstreken, waar we met een flink aantal collega’s dagelijks druk zijn met het vreemdelingen gerelateerd politiewerk. Het is een fijne job, die we met plezier doen.

woensdag 22 augustus 2007

Dag 16: 12 augustus 2007.

Dag 16: Zondag 12 augustus 2007. Dagafstand: 64.94 km. Temperatuur: 22/24 graden Celsius, half zonnig/bewolkt. Fietstijd: 3 uur 43 minuten. Gemiddelde snelheid: 17.51 km/u. Hoogste snelheid: 37.20 km/u Vandaag "uitgeslapen" tot 08.20 uur. Ik was vannacht om 01.30 uur klaar met mijn schrijfwerk. Na het wassen begin ik met inpakken. Het lijkt erop, dat het gaat regenen (enkele druppeltjes heeft Nic gevoeld/gehoord), maar de lucht trekt open en de zon begint voorzichtig te schijnen. Om 08.45 uur komt de bakker. Hij heeft een beperkte hoeveelheid verse broodjes. We kopen 4 pain au chocolat en 4 croissantjes. Na onze aankoop heeft hij er van elk nog maar 3 stuks en enkele stokbroden. Waren wij blij, dat we als eersten werden geholpen. Rond 10.00 uur vertrekken we richting Pissos in Les Landes, hetgeen betekent veel bossen en lange rechte wegen zonder verkeer. (Het route-boek geeft aan een bochtige weg: let op een bocht en dan 10 kilometer kaarsrechte weg en dan een bocht en vervolgens weer enkele kilometers een recht stuken en dat enkele keren na elkaar).

Hier kom je tijdens het fietsen en/of lopen echt tot jezelf. Nic en ik praten tijdens het fietsen over allerlei belangrijke en minder belangrijke zaken. We leren elkaar steeds beter kennen heb ik het gevoel. Vlak na het vertrek, nadat we de rivier de Garonne oversteken, komen we in het dorp Illat en bij de kerk is het nogal druk, veel mensen en muziek. Ik besluit een stempel te gaan halen. Het is per slot van rekening zondag en er is wellicht een pastoor. Blijkt allemaal waar te zijn. De pastoor, die ik spreek vertelt, dat hij het vandaag erg druk heeft. 2 x een doop en 2 x een huwelijksinzegening en uiteraard er tussendoor een zondagsdienst. Als gevolg van een tekort aan priesters moet hij 5 parochies bedienen en daarom zo vertelt hij, dat hij zoveel mogelijk zaken op zondag tracht uit te voeren. (NB: Hier ligt nog een emplooi voor collega Hein als diaken! Leven als God in Frankrijk!). Als het er op aankomt om een stempel te zetten blijkt de stempel nergens te vinden. Conclusie wel een Monsieur le Curé gevonden, maar geen stempel. Curieus!!! Rond 15.00 uur leggen we aan bij restaurant Le Haut Candais, hetwelk wordt gerund door een Nederlands (echt)paar. We kunnen niet meer eten, want het is dus al ruimschoots 14.00 uur geweest. Om 19.00 uur zijn we weer aan de beurt als we dat willen. We krijgen wel een prachtige stempel en we kopen een glaasje Cola à €2.50 per stuk. Nic vindt het niet van enig ondernemerschap getuigen, dat we niets kunnen eten. Als er klanten zijn dan doe je toch wat, is hij van mening!! In Frankrijk dus kennelijk niet en 's lands wijs 's lands eer geef ik als antwoord. We rijden verder naar Pissos via de Route National halen zo enkele kilometers in die we afgelopen dagen teveel hebben gereden. Om 15.50 uur komen we aan op de camping in Pissos. Een bomencamping met veel krekels. Dat wordt wat vannacht. Na het inchecken en opzetten van de tenten, ga ik douchen. Bob eb Rianne Koning, het echtpaar die ik gisterenavond gesproken heb, zijn ook op deze camping aangekomen. Na het douchen gaan Nic en ik op de fiets naar Pissos om iets te eten. We vinden een Italiaans restaurant, waar we op het terras een meer dan prima pizza eten, met een lekker flesje wijn erbij. Even nadat we besteld hebben komen ook Bob en Rianne het terras op.

Ze gaan aan een tafeltje naast ons zitten. Rianne blijkt net als Nic een gepassioneerd roller-skater te zijn. Bob is een normale recreatie-fietser. Beiden blijken ware globe-trotters te zijn. Ze hebben, zo blijkt uit hun verhalen zo wat elk continent bereisd te hebben. Zo werd de trouwdag van Nic, zonder zijn Ineke, toch nog beloond met een zeer zwoele, gezellige avond op een heerlijk Frans terras. We fietsen in het pikdonker naar de camping. Ik me heb voorgenomen een brief te schrijven aan Alice, om zo mijn belevenissen met haar te delen. Via de telefoon is het allemaal eigenlijk te kort. Dus brieven schrijven heb ik me voorgenomen. Dus naast de aantekeningen voor het reisverslag, heb ik mezelf er nog een belangrijke schrijftaak opgelegd. Is en blijkt voor mij een goede uitlaatklep te zijn.

Geen opmerkingen: